Alexandra Bircken odnosi się do kulturowych atrybutów męskości i kobiecości, które poddaje krytycznej dekonstrukcji. Strój motocyklisty zamienia w trofeum myśliwskie, a samochodowe dźwignie zmiany biegów zwiesza z pomalowanych na złoto drewnianych podobrazi. Przepych dizajnu samochodów i motocykli to fetysz osób zamożnych, który świadczy o wysokim statusie ich posiadaczy. Artystka zdaje się polemizować z takim systemem wartości i radykalnie zaciera funkcje dizajnerskich cacuszek. Znalezione, gotowe przedmioty wyrażają też jej nieufność do – znanych z historii sztuki – tradycyjnych sposobów tworzenia obrazów-ikon czy rzeźb na postumencie.

Aleksandra Bircken

Alexandra Bircken jest niemiecką artystką, studiowała w Fashion Design w Central Saint Martins College of Art and Design w Londynie (1995), po czym rozpoczęła własną działalność modową. W latach 2000–2008 wykładała na macierzystej uczelni. Bircken tworzy asamblaże, łącząc znalezione przedmioty z naturalnymi materiałami, zwraca uwagę na faktury i dotykowe właściwości materiałów. Posługuje się znalezionymi przedmiotami, takimi jak gałęzie, kamienie, wełna, włosy, rajstopy. Choć w pracach używa zniszczonych przedmiotów, to jednak mają one indywidualne cechy. Odnoszą się do zapisanej w materii mikrohistorii danego obiektu, np. skórzanego, znoszonego stroju. Nigdy nie są masowymi odlewami z formy, jak wiele klasycznych rzeźb w historii sztuki. Odbyła rezydencje artystyczne w Kolonii (2004–2088), Londynie (2011) i Harare (2014). W 2016 r. została laureatką Stiftung Kunstfonds Award. Wystawia od 2008 r., w 2019 r. jej praca została włączona do wystawy grupowej 58. Międzynarodowej Wystawy Sztuki na Biennale w Wenecji.